Stil sta ik voor de afgrond
er is geen twijfel meer in mijn verhaal
ik ben alleen met enkel mij
als ik door andere tijden dwaal.
Zwijgend staar ik in de diepte
de angst is groot, toch zal ik gaan
onder mij slechts zwarte kilte
als ik me weer in vroeger waan.
De wind fluistert me woorden
waaien stil de diepte in
langzaam groeit de afgrond dicht
als ik van mijn verleden win.
Ik sta alleen in de open vlakte
waarheid dwarrelt om me heen
er is geen twijfel meer in mijn verhaal
ik ben niet met mezelf alleen.