Ik voel dat er iets mis is,
ik zie het aan haar ogen.
Want mijn intuitie,
heeft me nog niet vaak bedrogen.
Ik laat aan haar de keuze,
of ze het wil vertellen.
Ik val haar niet lastig met vragen,
wil haar niet onnodig kwellen.
Dan begint ze toch te praten,
ik zie hoeveel moeite dat kost.
Maar ook dat het haar oplucht,
van een zekere druk verlost.
Ik ben blij dat ik kan helpen,
door alleen maar een luisterend oor.
Ik wil graag in haar zorgen delen,
waar zijn vrienden anders voor!
erje: | Dinsdag, oktober 26, 2004 17:29 |
er zujn veel te weinig mensen die een luisterend oor hebben, dat is jammer erg mooi gedicht liefs erje |
|
Raira: | Dinsdag, oktober 26, 2004 15:46 |
Ja en zo werkt het.. de kans geven maar niet alles uit een ander proberen te trekken en een luisterend oor levert vaak meer op dan alle ongevraagde advies erg mooi gedicht ook liefs raira |
|
winterklaas: | Dinsdag, oktober 26, 2004 14:38 |
mooi omschreven... ook hoe het van haar zelf moet komen. André |
|
Auteur: Ria -rimpeling- | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 26 oktober 2004 | ||
Thema's: |