Ze is een zieke oude vrouw,
en aan het bed gekluisterd.
En ze weet,ik ga nu gauw,
de wind heeft het gefluisterd.
zo ligt ze in haar bed en wacht,
tot de dood haar halen zal.
En in een stille donk're nacht,
gaat haar reis door het heelal.
Ze hoeft de dood niet te vrezen,
want ze gaat naar de eeuwigheid.
En ze vraagt zich af hoe het daar zal wezen,
of er voor haar ook een plaats is bereid.
Bij de hemel wordt op haar gewacht,
de poort gaat voor haar open.
En in die mooie wond're pracht,
mag ze zómaar binnenlopen.
Lia : | Maandag, oktober 25, 2004 16:58 |
heel warm dicht.. | |
arie.v.d.zalm: | Maandag, oktober 25, 2004 15:50 |
Een heel fijn gedicht,mooi. moin moin arie |
|
hendreetje: | Maandag, oktober 25, 2004 14:38 |
heel mooi geschreven. ik heb pas mijn oma verloren. die lag ook in bed te wachten op haar dood. ze is ook door de hemel poort. en rust. |
|
Cynthie: | Maandag, oktober 25, 2004 14:35 |
Heel erg mooi, laat ook zien dat je voor de dood niets te vrezen heb en God je zal opnemen in de hemel. Much love, Cynthie |
|
Auteur: Ria -rimpeling- | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 25 oktober 2004 | ||
Thema's: |