Leeg lijkt het uur waarin ik spreek
Waarin ik denk aan wat mij vult
Vergeten wat de wereld is
In beginsel tot het eind
Zwijg ik over leven
Zal niet spreken over dood
Gezien het einde te onzeker is
Te ver weg om over te speculerenNiet wetend waar het heen zal gaan
Is de kracht langzaam vergaan
Maar reeds hervonden in de hoop
Dat de toekomst licht zal brengen
In deze lange tijd van duister
Durf ik nu enkel te spreken
Over de tijd van het heden
Zal niet spreken van verleden
Zolang de toekomst zich niet openbaartNu de dagen lang verlopen
En de wereld eeuwig draait
Zal ik hopen op de woorden
Die mijn leven zullen bouwen
Die mijn wereld kunnen veranderen
Tot een bol van vreugde
En mij verlossen van de wanhoop
Die ik niet mag koesteren
Maar zal moeten accepteren
Als een tijdelijk deel van mij24-09-04
herbymini: | Maandag, september 27, 2004 18:23 |
ALs ik kon zou ik je gelijk t licht brengen, en je al het geluk schenken dat er te vinden is. Maar ik weet zeker dat de tijd je geluk zal schenken. Ik zal aan je denken. Liefs herbymini |
|
~Marina~: | Maandag, september 27, 2004 15:36 |
geen woord geschreven al barst mijn hoofd uiteen heb jij geen last van zo te zien heel andere 'stijl' overigens :-)) Mar |
|
Robski: | Maandag, september 27, 2004 15:25 |
Very very nice.. Hopelijk komen je gouden tijden gauw, you deserve 'em!! Greetz, Robski |
|
Auteur: Benjamin de Rooy | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 27 september 2004 | ||
Thema's: |