Laat je hart maar huilen
Laat alle tranen maar vrij
Maar hoewel zo ver weg
Blijft toch de liefde dichtbij
Ineens leef je in een wereld
Van intense leegheid en verdriet
Van onnadachtzame stiltes
Van lachen wat je niet meer ziet
Je wilt niet meer voelen
Niet meer weten, niets meer doen
Alleen maar dromen in de leegte
Van een verloren visioen
Waar eens de zon zou schijnen
Begon krijsend de langste nacht
Zolang al wetend dat het zou gebeuren
En toch volkomen onverwacht
Maar ondanks de verbannen dromen
Een toekomst die uiteenvalt in zinloze scherven
Zal van binnen die zonnestraal
Toch nooit compleet kunnen sterven
*Laat doodgewaande harten maar praten*
*Laat ze alle liefde nog maar èèn keer geven*
*Want in je hart zal jullie kind*
*Nooit meer stoppen met lachend leven*
Bij mij op school is een jongetje van 12
plotseling aan een ernstige spierziekte overleden.
Een lerares vroeg of wij als leerlingen iets wilden doen,
dus toen heb ik dit gedichtje geschreven, voor
de ouders dus..
Teared Out: | Vrijdag, december 17, 2004 20:44 |
Inderdaad ; RAAK (...) Ik kan gewoon alleen maar instemmen met Wicked Soul.. =) Liefs, |
|
Wicked Soul: | Dinsdag, oktober 05, 2004 22:13 |
Goh... RAAK. Zow diep en ontroerend... Een ontzettend mooi gebaar ook, Dani... Je bent een ontzettend lief meisje. Hugzzz, -Lien.- |
|
Luijkx: | Dinsdag, september 21, 2004 07:10 |
Ik heb je gedicht een paar keer gelezen, en ik heb er echt kippenvel van! Je hebt het heel erg mooi en gevoelig geschreven! Veel sterkte voor de kinderen bij jou op school en voor de naaste familieleden! Liefs, Laura |
|
Auteur: Mysticelfje | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 20 september 2004 | ||
Thema's: |