Verdwaalde gedachtes
Weggedroomd tussen de leegheid
Van slechts mij zijn
Zonder enig voorbehoud
En waar emoties verdwijnen
In het verlies van levenskracht
Alleenzijn smeekt van binnen
Op een opening in de nacht
Opgesloten in een stilte
Waar zelfs het hart niet langer
Het kenmerk van gevoel vertoont
Een ziel die blijft hopen
Op een klein stukje redding
Een onwaarschijnlijk hoopje geluk
Wat door het duister verdrongen wordt
Vleugels die zijn geknakt
Door de eeuwige druk van het bang zijn
En het gewicht van onbestaande tranen
Huilend door de stilte van het schreeuwen
Is mijn hart gillend gebroken
Terwijl ik krijsend doorleefde..
Wicked Soul: | Maandag, oktober 04, 2004 22:00 |
Supergedicht, ondanks de trieste toon.... A babyblue sky for you... Moet een tijdje kleurtjes mengen en verfjes proberen, maar ik verzeker je: het wordt een waar kunstwerk... ;) Met een mega zon! :D Nog 24 te gaan... ;):p Big hug, x, -Lien.- |
|
Boudaatje: | Zondag, september 19, 2004 23:09 |
wauw, zwaar, rakend droevig gedicht. knuf |
|
luckiec2: | Zondag, september 19, 2004 22:08 |
Volgens mij ken ik wat je bedoeld. Ondanks het schreeuwen toch niet bij je gevoel komen, of schreeuwen zonder geluid... erg mooi gedicht liefs Jeroen |
|
Auteur: Mysticelfje | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 19 september 2004 | ||
Thema's: |