Die vroeger zongen
Haar lichaam is gebonden.
In hevig verlangen gevangen.
Hij maakt diepe wonden.
Telt alleen zijn eigen belangen.
Zij streeft naar het hoogste.
Maar zijn ziel is ingepakt.
Ziet niet naar haar mooiste.
Voelt niets meer voor dat contact.
Waar is de tijd gebleven
dat hij nog aan haar voeten lag.
Zij wil nog alles geven.
Maar hij is uit op winstbejag.
Zijn mond is nu verwrongen
in: ‘ voor jou is het te laat.‘
Zijn ogen die vroeger zongen,
geven nu alleen maar haat.
willem
bieke: | Zaterdag, augustus 28, 2004 11:41 |
En deze is een harde noot om te kraken, wel mooi geschreven. Liefs Bieke, |
|
*** Lanaatje38***: | Zaterdag, augustus 28, 2004 11:31 |
pfff... je bent erg op dreef Willem.. super gedicht ... beetje eh.. hard... liefs, Lia |
|
Es: | Zaterdag, augustus 28, 2004 09:57 |
En ook deze....hard, en soms zo waar...treurig! Kus |
|
Miss Rolzoen: | Zaterdag, augustus 28, 2004 09:23 |
Prachtig verwoord! Graag gelezen! Liefs |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 28 augustus 2004 | ||
Thema's: |