Vroege morgenstond
Waarom zagen we het alle twee
In de vroege morgenstond
Je was voor die tijd gestorven
Zag de ogen van mijn hond
Dat verbeelde ik mij bij het zien
van mijn viervoeter, kijkend naar mij
Haar droeve ogen keken
naar de dood van dichtbij
wij keken telkens naar elkaar
mijn hond en ik
Voelden we hetzelfde
met onze blik ?
Jij klein vogeltje dat
op vleugels van verlangen
gisteren nog vloog
Nu, door de dood gevangen
Meer bekommeren
- voelde een absurde grens -
om een klein dood vogeltje
dan om de Mens
27/07/04
willem
*** Lanaatje37***: | Dinsdag, augustus 03, 2004 20:31 |
zielig... snif... snotter... liefs, Lia |
|
Irdana: | Dinsdag, augustus 03, 2004 15:37 |
mooi verwoord men zegt altijd als je dieren liefhebt houd gij ook van de mens !!groetjes Irdana | |
jazzzz: | Dinsdag, augustus 03, 2004 12:41 |
ja... dat pakt.. ook bij fims heb ik dat, in cowboyfilms bijvoorbeeld, als er een paard onderuit gaat, dat doet zeerder dan die cowboy die het loodje legt.. mooi gedicht, zet aan het denken. liefs, |
|
Paul de Bruyn: | Dinsdag, augustus 03, 2004 12:24 |
Willem... gelijk heb je... Ik denk dat dat komt doordat mensen 't vaak genoeg ook zelf doen, ze doden anderen... Vogeltjes daarentegen zien we meestal alleen maar liggen, hulpeloos... We weten dat de mens vaak zelf de oorzaak is...en vogeltjes zijn 't vaak niet... Mooi overdenkend gedicht liefs Paul |
|
bieke: | Dinsdag, augustus 03, 2004 11:46 |
Tja en het zal niet het laatste dood vogeltje zijn Willem doet me aan het nummer van Robert Long denken, vanmorgen vloog ze nog. Liefs Bieke, |
|
Sheena: | Dinsdag, augustus 03, 2004 10:47 |
agossie, wat een wrede wrede wreeeede natuur, slikt slokt even een dikke brok weg, *schater* oeps, die ontglipte me :P | |
Annemieke van der Ven: | Dinsdag, augustus 03, 2004 08:58 |
Met al wat leeft ben ik begaan... Dus ook een dood vogeltje raakt m'n gevoel aan.. Een moment om even bij stil te staan... X Annemieke |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 03 augustus 2004 | ||
Thema's: |