Ideeën, visies en noties
trekken hun stapschoenen aan.
Ik bind de veters van mijn mentale duizendpoot.
De koordjes rijg ik zorgvuldig.
Ik struikel niet graag over mijn denkbeelden.
Maar het overkomt me.
Meer dan eens.
Een inval met twee linkervoeten
is me totaal niet vreemd.
Hij loopt nogal krom,
die gedachteflits.
Hij mankt een beetje.
Die visie trotseert een lachsalvo.
En stuikt in elkaar
bij de laatste hilariteit.
Broeders en zusters
ondergaan het zelfde lot.
Humor moordt af en toe
een volledige gedachtelijn uit.
Maar het grijze smijdige landschap
wacht geduldig op de mars.
Een voettocht langs oeverloze kennisstromen.
Waar denkbeelden kunnen plompen.
Of waden.
Een dompelbad voor weetgrage denkers.
Een overpeinzing van oor tot oor.
Mijn nachtelijk intermezzo.