Lieve opa....
Soms zoek je woorden om te spreken...
woorden voor een beetje troost...
Maar hoe je ook zoekt, ik vind ze niet...
Zijn er wel woorden voor intens verdriet...?
Want hoe zal het zijn,...
Nu het lente is en alles vrolijk wakker wordt...
En in de zomer als alles bruist en bloeit...
Als ik besef dat jou glimlach er nooit meer zal zijn...
Wat in het najaar van dagen,...
als warme tinten overheersen...
En als in december koning winter zijn intocht houdt...
Als ik besef dat we jou gezelligheid moeten missen...
Hoe zal het zijn...
Als ik besef dat jij er niet meer bent...
Ik weet het niet…
Ik wil het nog niet weten...
maar ik zal elk moment herinneren...
Je bent altijd het zonnetje geweest in mijn leven...
Je hebt ons zoveel liefde gegeven...
De zon zakte toch nog plotseling weg in die eindeloze zee..
Maar de warmte van jou stralen neem ik altijd met me mee...
Slaap zacht lieve opa…