Paniek in je hoofd maakt je verdoofd
je vergeet de dingen die je had beloofd
uitgesloofd en lagzaam ziek zit je te graven in je verdriet
maar je vindt het niet, want het is er niet
Je gelooft alleen de dingen zoals jij je door je ogen ziet
mensen negeren, proberen zich te verweren
je wilt wel leren en probeert je wereld om te keren
maar sinds die ene keer wou je meer
iedereen ziet hoe je het probeert
Je zoekt je eigen problemen, je begint plots te wenen
je wou dat je iemands lichaam kon lenen
want de schijn wordt te klein
iedereen roddelt over hoe je steeds meer verdwijnt
want je valt in zwijm met drugs in je brein
je probeert de pijn te verzachten in je gedachten
iedereen lachtten hoe je daar starend stond te wachten
je smachte, naar een vriend
die je zint en die je verdiend
maar je werd slecht gezind en ging maar weg
je verbaaste de mensen die dat vroegen om uitleg
Nu sta je hier, heel alleen
vragend waarom iedereen van je verdween
je weent, heel gemeend zoals geen een
nu zie ik pas je verdriet
maar helpen wil ik niet
Ik Haat Je Voor Alles Wat Je Hebt Gedaan
Ik Laat Je Staan, Voor Mij Kan Je Naar De Maan!