2005 is het begin van het einde van de schone schijn van mijn solitaire noodlotten
Mijn eindeloos verlaten levenspad kruist in juni 2004 het liefdespad van Lotte,een verdwaald lieffie
Zowel ik als zij zijn introverten maar wel in de verste verte van haar eiland met liefdesgrotten
Onze ontmoeting op het vasteland leidt naar het strand van de zee van vogelvrijheid, prachtig als een kolibrie
Vaarwel overbekend continent,wij varen naar de ware uithoeken van God's vergezochte liefdeshoeken
Niemand kan ons niemandsland-eiland vinden waar ons desolate liefdesgevoel warm en ongrijpbaar is als zonnedauw
Onze ongrijpbare tederheid is zowel het afscheid als de verwelkoming van de vervlogen,maar eeuwige woorden van moeke
Ergens op het eiland is ons hart verpand in het kampvuur welke nooit uitbrandt,wow,die Lotte beschermt tegen de vijandige levenskou
Lotte,ik hou van jou.Wie weet raken we verloofd o zo gauw!