hunkeren
mij trekt de wind
naar ondergaande zon
op zee verlaten stranden
speelt nu geen kind
ligt eenzaamheid te branden
oogst staat te rotten op het veld
augustus moet nog komen
en huizenhoog wild gras
de bokser uitgeteld
verdord de bladeren aan de bomen
heel langzaam slentert tijd
en slepen dagen zich naar morgen
of naar de eeuwigheid
waarin het gisteren verborgen
wanneer ben jij nu eindelijk bij mij.
**********
sunset 14-06-2004
**********
Lesley-Ann: | Woensdag, juni 16, 2004 20:27 |
Prachtig hunkerend gedicht. Liefs Lesley-Ann |
|
*Shanti*: | Maandag, juni 14, 2004 19:27 |
hunkering ten top... Groetjes, namasté, Shanti |
|
xavion: | Maandag, juni 14, 2004 13:19 |
Heel graag gelezen wederom! Zo intens vol emotie, eveneens intens verwoord! Prachtig! Lieve groet, XaVioN |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 14 juni 2004 | ||
Thema's: |