schreeuw maar
je hebt de muren
weer hoog opgetrokken
het goud van tralies
slaat zwart uit
de open ruimte kan
je niet meer lokken
je cel weerkaatst
zelfs geen geluid
schreeuw maar
zonder woorden
jank je tranenloos
verdriet
alleen zijn pleegt
zijn eigen moorden
er is niemand
die het ziet
wil melker
02/05/2004
-MoonFlower-: | Vrijdag, februari 12, 2010 20:22 |
Wat mooi omschreven, en herkenbaar. Precies de goede woorden op de juiste plek. Graag gelezen. Liefs, |
|
Paul de Bruyn: | Woensdag, juni 02, 2004 07:25 |
Wil... dit beeld dat je hier schept, heeft woorden van herkenning... Prachtig gedicht... niets op af te dingen.. liefs Paul |
|
marjolein_in_love: | Woensdag, juni 02, 2004 07:21 |
mooi geschreven liefs marjolein |
|
wijnand.: | Woensdag, juni 02, 2004 07:17 |
eenzaamheid is een erge ziekte wat nare gevolgen tot zich kan helpen even aandacht besteden aan personen die dit meemaken kan soms wonderen verrichten Mooi gedicht |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 02 juni 2004 | ||
Thema's: |