Vergeten was
‘k Zag een hartje staan
op een paal van hout
De afrastering vergaan.
Een pijl met: ‘ je schatje Maud ’
Er streek een vogel daarop neer.
‘k Wist niet wat voor soort.
In de vroege lentesfeer.
‘k Heb haar aangehoord.
Ik ben niet opvallend uitgedost.
Kom hier om te verkennen
als vredesduif op mijn post.
En wie wil, zal mij herkennen.
Niet herkent, en toch gezien.
Mij bagage gevend in mijn tas.
Waardoor kwam het dat ik
haar, de vredesduif vergeten was?
willemmien
Annemieke van der Ven: | Woensdag, mei 19, 2004 18:12 |
Mooi... X Annemieke |
|
Paul de Bruyn: | Woensdag, mei 19, 2004 15:00 |
Net als de woorden in de houten paal zal ook dit gedicht blijven staan zodat we weer opnieuw kunnen genieten van jouw schrijven Willem..blijf jij nu maar genieten van de ochtend en de nacht en schrijf voor ons gedichtjes van deze ware pracht ;o) liefs Paul |
|
bieke: | Woensdag, mei 19, 2004 13:30 |
Prachtig gedicht Willem weer eentje dat je in beweging zet ;) Liefs Bieke, |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Carama | ||
Gepubliceerd op: 19 mei 2004 | ||
Thema's: |