Lieve...
Ik denk aan de dag dat het begon
Dat ik je tegen kwam in mijn leven.
Je had zoon mooie lach en lieve ogen
Je had meteen het vertrouwen aan mij gegeven
Met jou kon ik de wereld aan
Met jou kon ik lachen en huilen
Samen konden wij elk gevecht verslaan
en als er iets was ik kon bij jouw schuilen
De perfecte relatie was het achteraf toch niet
Maar de herinneringen blijven in me hoofd
De wonden snijden nu keer op keer, het doet verdriet
want je naam is nog niet uit me geheugen gedoofd
Ik wou dat ik je kon vergeten
en dat me hart je kon laten gaan
Maar je moet weten
Om jou is die ene traan
Zoon mooie tijd, valt opeens uiteen
Jij was mijn held, mijn liefste vriend
zoals jou is er geeneen
soms vroeg ik me wel eens af, heb ik dit wel verdient
Nu ik terug kijk op het verleden
Is het achteraf gezien het beste dat we uitelkaar zijn
Ik kijk nu naar het heden
maar diep in me hart zijn er nog tranen, en voel ik nog de pijn.
Vergeten kan ik je nog niet
Maar hopelijk in de toekomst kan ik je een plekje geve in me bestaan
niemand die het ziet
dat ik huil om hem, omdat hij me vriend niet meer is
enkel nog maar een ex te noemen, geeneens een maatje kan ik het meer benoemen.
Maar het gevoel dat er achter zit, is nog steeds een groot gemis
Liefste, was je nog maar hier, in me armen, konje maar zien dat ik naar je verlangde, zoals je ooit naar mij hebt verlangt....