Een Onderdeel Van Mij
****
Wacht niet op mij
te lang wachtte ik al
leef rustig door
verwacht van mij
geen knieval
Ik had je lief,
waarom?,
dat weet ik niet zo gauw
Toen moest ik kiezen,
mijn kinderen
of jou
Jij wilde je niet bemoeien
en als je dat wel deed
deed je het zo ontactisch
dat is wat ik nog weet
De keus was niet
zo moeilijk
Ik wist meteen hoe't zat
jij was te moe
voor kinderen
die had je al gehad
De lusten en de lasten
die neem je allebei
maar jij alleen de lusten,
Hoe kwam je daar nou bij?
Mijn kinderen zijn nog steeds
een onderdeel van mij
***
Jannie Hoogendam
20-4-2004
westland: | Woensdag, april 21, 2004 19:04 |
je kinderen blijven altijd een stuk van je leven,dat veranderd nooit of ze groot zijn of klein.en blijft altijd alles voor ze doen.die band is niet door te knippen.liefs jany | |
Irdana: | Woensdag, april 21, 2004 09:27 |
lieve jannie je gedicht heel ontroerend en prachtig neer gezet met bewondering door mij gelezen want net als jij zou ik voor mijn kinderen mijn leven geven jammer dat niet alle moeders er zo over denken en dat drukt bij mij soms {altijd dus} een zware stempel op mijn leven liefs van mij en bedankt voor je lieve reactie van gisteren irdana |
|
lommert: | Dinsdag, april 20, 2004 21:33 |
samen verantwoording nemen...eentje alleen de lusten....nee, het huwelijk is gedoemd te mislukken xxje willemmien |
|
Auteur: Jannie Hoogendam | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 20 april 2004 | ||
Thema's: |