waarom,
toch weer elke keer
steeds weer het zelfde...?
waarom,
toch steeds weer die ruzie
steeds weer
elke keer opnieuw
niks wat gewoon goed kan gaan
niks wat gweoon oke is
niks wat gewoon normaal is
elke keer weer
opnieuw
en weer opnieuw
toch kan ik het niet
je los laten
heb je ook veelste hard nog nodig
maar waarvoor...?
ik weet het echt niet
steeds weer de melodie van het zelfde liedje
ruzie
boos
schreeuwen
tranen
pijn...
ik ben niet van steen
ook ik heb gevoel
ookal lijkt het voor jou niet zo
nog iets waardoor word bevestigd
dat jij mij niet zo goed kent als je zegt
als je denkt
ik weet niet wat
moet ik je los laten?
gewoon laten gaan?
en dan?
over 3 weken weer mijn telefoon die gaat
dat jij me mist
dat jij me nodig hebt....
en ik?
ik geef er aan toe.....
of wat miss nog veel erger is
dat ik over mijn trots heen stap
als ik emotioneel weer even helemaal rood sta,
en jou bel
dat ik aan de grond zit en het niet meer weet...
wat is het toch?
wat is er in vredes naam
dat wij elkaar niet kunnen laten gaan?
ik wil het
een leven zonder jou
mijn eigen leven
maar hoe..........?
ik weet het niet
sta rood
helemaal
ben bang dat straks
ik toch maar weer mijn telefoon pak
jou nummer draai
en weer ophang zo gauw ik je stem hoor
ik wil met je praten
maar als gauw weet ik weer
waarom ik er een punt achter wou zetten
ik mis je
zoals je was niet
zoals je nu bent
wil het niet
wil jou niet voor alles nodig hebben
wil dat ook mijn hoofd eens gaat beseffen
jou niet meer nodig te hebben
dat het gewoon over is
maar ik kan het niet....
wil wel...
maar kan niet....
ach wat kan er mis gaan??
ik doe het ik laat je gaan...
Maar een ding...
laat mij dan ook!!