dan verknekelt verstand
breek sterren
uit Gods firmament
doof koude vuren
in bakken cement
verhard ze in tijd
in het zwart van de gaten
zoekt de hemel zich kwijt
splijt de maan in
haar laatste kwartieren
dan is er geen licht
om de dood te versieren
geel is de schaduw
het duister legt af
in de kou van het graf
dan verknekelt verstand
in het botsen van botten
emoties als pezen die
nog moeten verrotten
zo taai is gevoel
een kop zonder smoel
zal nooit meer iets smaken
ik ben niet te raken
zonder hemel en hel
een koud wit geraamte
zonder tuigen en vel
ze vullen mijn zachtheid
met manipuleer, bieden mij
God aan die ik als kind accepteer
wil melker
29/03/2004
lommert: | Maandag, maart 29, 2004 16:47 |
ook dit kun je verwoorden...prachtig..een kop zonder smoel....dit heeft wel een smoelwerk.. xxxje willemmien |
|
arie: | Maandag, maart 29, 2004 11:55 |
Heftig Wil... heel heftig. Ik zou haast zeggen zo ken ik je niet Waar blijft de kleurklank die jij zo mooi weet te bespelen middels jouw bontkleurenpallet Liefs, Arie |
|
lieverdje: | Maandag, maart 29, 2004 09:21 |
en de woorden die ik wilde zeggen bleven uit...slechts een woord krijg k hier: kippenvel;o) fijne dag nog |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 29 maart 2004 | ||
Thema's: |