Stoplicht Oranje…
Val dood,
zei iets kaals
uit een worstenfabriek.
Gympen deukten de
deuren. Handen sloegen
mijn rijdend paleis.
Zon glinsterde piercings
in oren en neus. Herrie
klonk in een volks accent.
Met schrik in de benen
zag ik spleet in de
housebroek verschijnen.
Een tegel sloeg sterren,
mijn voorruit aan diggels,
deur scheef, geschrokken op slot.
Hysterisch gejoel
begeleidde hun afgang.
Resten van ruit in de stoel.
Ik startte, reed weg
met mijn rijdend paleis,
voorzichtig richting Noordeinde.
wil melker
11/04/2001