’t is tijd de sponde in te gaan
Mistroostig staar ik in het vuur
en voel de tijd heel langzaam gaan,
de tellen die niet blijven staan
glijden in een volgend uur.
De avond is in nacht gegaan
en op niet al te lange duur
word mijn geest een beetje zuur,
’t is tijd de sponde in te gaan.
Maar als de klok haar zeven slaat
en ik traag mijn bed uit ga
is mijn mistroostigheid verdreven
en dank ik Hem weer heel spontaan
-terwijl ik twijfel zijn bestaan-
voor een nieuwe dag vol leven.
Koos 6-3-04