Zo denk ik vaak
Groten moeten in baantjes groeien.
Ligt daar niet vaak,
dat ouders zich minder bemoeien
in die mooie opvoedende taak.
Wordt er nog een knuffel gegeven.
Een aai over het gezicht.
Kan men nog meeleven
wat er in hen schuilt wellicht?
Is het opvoeden verdwenen?
Niet meer weten dat een moeder wacht?
Een vader mee kan wenen
als zijn kind wordt terechtgebracht?
Ik weet, het is al eeuwen oud,
het opvoeden van de jeugd.
Ik voel, als je het onderhoud,
het kind zeer zeker deugd
Je hebt alles gegeven aan je kind.
Het omstellen, tot op het bot.
Met alle liefde, vergevensgezind.
En het kind, het gaat kapot……
Als ze dan de hoer willen spelen
drugskoerier, - je kunt je verbijten -
Als er echte liefde is bijgebracht,
valt er als ouders niets te verwijten.
willemmien
anne(15): | Zondag, februari 08, 2004 16:55 |
Heel mooi verwoord Liefs Anne |
|
*Cheseri*: | Zondag, februari 08, 2004 16:09 |
prachtig neergezet hoor... liefs pricilla |
|
bieke: | Zondag, februari 08, 2004 14:47 |
Prachtig weergegeven, hoop dat ik ze het nodige heb meegegeven in het leven, de rest moeten ze zelf waar gaan maken, en ik hou in stilte een oogje in het zeil ;-)) Liefs Bieke, |
|
Shabam!: | Zondag, februari 08, 2004 14:43 |
Ik ben geen hoer noch drugskoerier; maar moeilijk.. MyMyMy, soms heb ik wel eens medelijden met ze.. (ik ga morgen maar weer eens een grote bos bloemen halen ofzo) | |
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 08 februari 2004 | ||
Thema's: |