Sneeuwklokjes
Ik heb de sneeuwklokjes gezien!
Met bosjes verscholen
onder de bomen
in het bos.
Ik bleef een poosje
naar beneden kijken
en zag dat de klokjes
op hun dunne steeltjes
zacht wiegden in de wind.
Toen ik verder omhoog keek
zag ik allemaal knoppen
aan de takken van de bomen.
Zo mooi ,zo nieuw,zo teer
verbazing,elk jaar toch weer.
Ik kijk nog verder omhoog
naar de wolken en de hemel,
dankbaarheid en vreugde,
overspoelen mij,en ik zeg;
Dank U,lieve Vader
voor dit alles...
Dank U wel.
Boudaatje: | Vrijdag, februari 06, 2004 23:09 |
ah die sneeuwklokjes doen ons toch wat, hé? net als een wonder een wonder wanneer men er gene meer hoopt, wanneer de zomer zo ver van ons ligt... Mooi neergezet knuffies |
|
lommert: | Donderdag, februari 05, 2004 20:05 |
de natuur blijft mij mateloos verbazen..je moet er wel oog voor hebbeb en de verwondering blijven houden.. mooi gedicht xxje willemmien |
|
erje: | Donderdag, februari 05, 2004 16:16 |
je hebt me echt geraakt ik ben ook dol op de natuur bij mij staan ze er ook al boven maar wat denk je van de saxifraga`s staan te vroeg te bloeien in 40 50 soorten maar wel heel mooi, hoop dat het niet weer gaat vriezen erje |
|
Auteur: jackie lokker | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 05 februari 2004 | ||
Thema's: |