Soms valt iets niet te zeggen,
Ook al probeer je, je grenzen te verleggen.
Je zoekt woorden om je gevoelens te onderbouwen,
Met je handen om je hoofd gevouwen.
Ze willen weten wat je denkt, voelt en doen gaat,
Ooh het spijt me zo verschrikkelijk, t’is een traan die mijn oog verlaat.
Ik weet niet waarom en hoe ik me voel,
Het zit in mijn hoofd, t’is één grote warboel.
Heb geen reden me zo te laten glippen,
Er zijn genoeg mensen met een echte reden om zo te flippen.
Elke dag hou ik me in bedwang,
Maar s’ avonds dan wordt ik bang.
Voor mijn eenzaamheid, mijn leven,
Nog maar weinig echt kunnen geven.
Vriendschappen verloren,
Gelukkig 1 waardevolle geboren.
Zij brengt het licht in mijn leven,
We gaan samen nog mooie momenten beleven.
Want dit is een blijvertje, waar ik ook ben
Er is altijd iemand bij me die ik goed ken
In mijn hart blijf ik je dragen
Vandaag, morgen, en alle dagen
Ze is mijn grootste trots,
Want ik mag haar beste vriendin zijn………