Het land ligt onder mist begraven
Het land ligt onder mist begraven
En zelfs de eerste meter lijkt gestolen
Wij moeten op eigen paden draven
Of stappen zetten, steels, verstolen
De witte koude strekt zwijgend flardenhanden
Ongrijpbaar slaan de toekomstangsten toe
Gedachten nu in nevelen aan het stranden
Zelfs maar eenvoudig praten maakt je moe
Soms zijn gevoelens reeds heel lang gestorven
Wat rest is slechts herinnering
Maar is daarom het leven zelf bedorven
Of is erkenning mogelijk een nieuw begin?
**********
sunset
**********
(geplaatst op 30-11-2003)
dromertjen: | Maandag, december 01, 2003 15:37 |
mooi. Het leven is daarom helemaal niet bedorven volgens mij, ik vind het zelfs heerlijk om t eleven van herinnering. (natuurlijk is het leuk als de gevoelens er nog zijn, maar ja) knap beschreven kusje dromertjen |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 30 november 2003 | ||
Thema's: |