Ik kwam van ver hierheen,
van daar naar hier, ik alleen.
Ver werd dichtbij,
dichtbij werd ver weg, voelde me vrij.
Nu zijn we nog dichtbij elkaar,
dra, 2 jaar later, ver weg van elkaar.
Ik zou zo graag dichtbij je blijven,
maar alles lijkt zo ver weg te drijven...
Heimwee naar de verte,
het overwon de liefde, zonder dat ik het merkte.
Liefde op afstand, is zo moeilijk en zo ver,
vriendschap slaat de brug tussen dicht, weg en ver.
Zal de toekomst ons verder brengen?
Zal de toekomst ons dichter brengen?
Zal de toekomst ons verdichten?
We zien wel, ik blijf gewoon verder dichten...