Ik laat nu lezen mijn gedachten
Hoopte, mocht het niet verwachten
Dat iemand mij duiden kon
Dat is waarom ik begon
Nu weet ik de echte reden
Om naar buiten toe te treden
Met die malle schrijverij
Niet voor jou, maar juist voor mij
Door mijn schrijfsels t’rug te lezen
Zie ik stukjes van mijn wezen
Die voor mij verborgen waren
Zwart op wit nu te bewaren
-----------------------------------------
Wilde altijd publiceren
Om ook anderen te leren
Dat wat ik geleerd, ervaar
Dacht al nooit aan het gevaar
Altijd angsten maar bedwongen
In het diepe g’lijk gesprongen
Toch is dit de eerste keer
Dat ik, bewust, mezelf leer
Wat ik zoek is toch de waarheid
Ook al blijft die dan niet altijd
Deeltjes van een heel verhaal
Zijn wij dat niet allemaal!?
-----------------------------------------
Antwoorden zal ik niet krijgen
Kralen moet ik zelf dus rijgen
Elke kraal een nieuw gebied
Dat zich eerst niet tonen liet
Toch, alleen zou het maar blijven
Bij maar steeds hetzelfde schrijven
Laat mij zien een and’re weg
Niets voor mij? Dan jammer, pech
Hoef ik daar niet meer te zoeken
Scheelt weer een van duizend hoeken
Die een mens bekijken kan
Ik weet, het mijn’, slechts een daarvan