Altijd lachen en spelen
dat was zijn leven
Zelfs al had hij zich pijn gedaan
hij liet zelden een traan
Met zijn blauwe pretoogjes en guitige lach
toverde hij op ieders gezicht een brede glimlach
Hij was amper acht maanden
toen we bij zijn stille wiegje kwamen
Ze probeerden hem nog te reanimeren
maar het mocht allemaal niet meer deren
Mijn wereld stortte in, maar ik kon nog steeds niet geloven
dat ik mijn kleine broertje had verloren
Enkel herinneringen blijven nog over
van die mooie momenten en die goede tijden
die voor altijd in onze gedachten zullen blijven
En zoals velen wel weten
zal ik Nickie nooit vergeten