Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
dood
babies in formatie
zwemmen in mijn hoofd
rode ogen rode randen
zij groeien niet meer
een doolhof van geluid
emoties en gedachten
schreeuwend vluchten zij
ik blijf achter met mijzelf
beminnen overkomt mij niet
ik heb geen kind
ik dool en struikel
minnaar van mijzelf
wezens met ruimte om te reizen
door de werkelijkheid
maar tegen de grenzen van de fantasie
begint mijn leven pas te bloeien
krioel ik als een slang
om mijn huid te verliezen
mijn geest ontsnapt
en zweeft boven de duisternis
achter mij laat ik de pijn
verteren in haar eenzaamheid
de angst zit in mijn lichaam
waarvan ik ben verlost
Reacties op dit gedicht
krebs vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Dodo
:
Zondag, maart 04, 2001 11:48
heel mooi gedicht...
zit angst in in je lichaam? of in je geest?
Over dit gedicht
Auteur:
krebs
Gecontroleerd door:
Carama
Gepubliceerd op:
03 maart 2001
Thema's:
[Dood]
[Eenzaamheid]