Het dichten maakt me vrij
Heel eventjes stilstaan
in deze kille, veel te haastige maatschappij
Ontsproten aan een dichters hand
die paar druppels inkt
Zacht al zijde, fragiel als kant
Treffen telkens weer de ziel, het hart
van hij die ze inademt
Nu eens drager van vreugd, dan weer diepe smart
Een plotse ingave van dat ene moment
Iets gezien, gevoeld, gehoord
Voor sommigen onbegrepen, voor velen onbekend
Laat een dichter een wereld bouwen
Van fantasie, werkelijkheid ook
In het vastleggen van emotie is hij niet meer te houden
Voor die tedere woorden
wil ik danken
voor dat ene gedicht wat ik hoorde
Het wijzigde mijn leven
zo grondig, zo intens
Dat ik alles zou willen geven
Om vast te houden dit gevoel
Van even raken aan de essentie
- velen zullen begrijpen wat ik bedoel -
Van een werkelijkheid waarin ik geloofde
vooraleer ik mijn hart opende
en het vuur van mijn “weten” zich doofde
Daarom, voor het doen leven van dromen
aan alle dichters: dank!
Moge de inspiratie blijven komen
Om ons te doen leven, intens