Waarom doe je dit me aan met je
vervelend hoge toon die als een schorre
specht mijn trommelvliezen steigeren laat
Vind je het fijn me uit te mergelen tot
op het bot en dat je dan in mijn lijf een
grot vol pijn en wanhoop achterlaat
Omdat het je plezier geeft een ander
de schuld te kunnen geven van je eigen
falen je eigen laffe achterdocht
Het je een kick geeft om je door de dag
te manoevreren je stappen lichter worden
bij het nemen van een scherpe bocht
Lieg mij maar voor bespeel mijn leven
als een snaar van de valse piano
in de bar van ons leven gesloten
Klandizie blijft uit, prijzen te hoog de
sfeer is ver, te zoeken met microscopen
die dat zelfs niet kunnen vergroten
Laat me staan als lastig dier en bind me
vast aan bomen, ga op vakantie kom
nooit meer terug, alsjeblieft ik sterf
Als houten boten die na faillissementen
op kades staan weg te rotten in
de zoute wind rond de scheepswerf
Ik ben het leven zelf, bekijk het
vermoeid door de strijd verzwijg ik
al mijn daden die begraven zijn
Dus zie ik de mensen om me heen
als oorlogsgebied en realiseer me dan
pas, ik moet wel de enclave zijn
MayadeBij: | Dinsdag, augustus 05, 2003 22:57 |
Onwetendheid is zo slecht nog niet =;)}}) Ik heb het vooralsnog vooral naar m'n zin, kus. | |
Niels Verstraten: | Dinsdag, augustus 05, 2003 22:55 |
Wat kun jij hatelijk zijn zeg! Jij schrijft diepzinnige gedichten! |
|
Auteur: Han Sterk | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 05 augustus 2003 | ||
Thema's: |