Je oprechte ogen verbloemen je leugens...
je liegt je leven aan elkaar
en bent trots op waar ik me voor zou schamen
het klinkt onwerkelijk, maar het is waar
en weet je wat t vreemde is, iedereen zal het beamen
de grote plannen en de mooie woorden heb je wel
maar er is iets wat je mist
dicipline, de gemakzucht wint het snel
zeg het als je denkt dat mijn stem zich vergist
het zijn zwakke harten die je breekt
en veegt ze lachend bij elkaar
ik lach op mijn beurt om de waarheid die uit je ogen spreekt
voor steeds meer een doorzichtig gevaar
ik weet niet of je deze woorden wilt ontkrachten
omdat je het waarschijnlijk zelf ook wel ziet
en al zeg je niet meer op toewaaien te wachten
je weet nu... ik geloof je niet
niet meer...
je zegt dat je baalt dat je goed kan liegen
omdat je het anders waarschijnlijk niet deed
zijn het weer mooie woorden die bedriegen?
ik houd me vast aan een geschiedenis die ik meer vertrouw en voorlopig niet vergeet..