dit is het begin van het einde,
het begin van de klap,
het begin van een traan
een donkere, koude gang waarop
een grote, lege ruimte volgt,
daar ben ik net aan begonnen en
ga ik nog een eeuwigheid door heen
...alleen dan wel, zonder steun van iets of iemand,
hopen op ontsnapping met
een toereikende hand van een goede ziel
die wat begrip toont en haar ziel verenigt
met die van mij...
waarvan haar hart in het mijne groeit...
zoals bij jou dus
ik weet niet zeker of jij me aanvoelt,
ik hoop van wel anders ooit eens...?
een hart zoals het jouwe is dierbaar en uniek,
ik hoop dat ze het voor je niet breken
nu pas weet, zie en voel ik het...
het begin van alles besef...
ik mis je ...