Een echo klinkt uit de verloren stilte
't Is de ziel die zich beklag doet
Een vergeten drooom weggezonken in de dood
Met enkel de wind als adem
Regen die klettert op een brandend vuur
De duistere druppels van het leven
Verwaarloosde straten die verdrinken
De stennen kennen enkel mijn voetstappen
Klaagzangen klinken uit de huizen
De zwarte ramen willen mijn spiegelen
Me vangen en opsluiten in het labyrint
Maar ik loop onverbiddelijk door