Dans op de vulkaan.
Etmaal brengt z'n donkerste uur
aan de nachtelijke hemel.
Orgaan van het licht laat
me kijken in de spiegel van de ziel.
Ik zie eigen ik, dat over alles
heenstapt en alleen het eigen
geweten volgt.
Een clown die zich voortdurend
tussen huilen en lachen beweegt.
Zinnelijke persoonlijkheid
die me aan de keerzijde van het
leven laat herinneren.
Aan het einde van alle dagen.
Ik hoor de kobolt in gedaante
van bosgeesten die me de schaduwkanten
onthullen van m'n karakter.
En het is de dans op de vulkaan
die herinnert aan de gejaagdheid
van het dagelijkse leven.
Dans in de nevel die onzeker
gevoel veroorzaakt.
Ijsbloem gedijt in mijn hart.
Airyif