abortus
Het is nu precies een jaar geleden. Dat ene gesprek tussen mij en haar zal ik nooit vergeten. Ik moest maar beslissen, totaal onvolwassen en van niets wetend. Hij zal het me nooit kunnen vergeven. Ik heb hem ook van die kans ontnomen. Hij heeft mijn leven veranderd. Ook al is hij er maar effen geweest. Ik durf niet meer in de spiegel kijken uit vrees voor de moordenaar die ik er altijd in zie. Ik heb je van het leven ontnomen. Ik heb voor mijzelf gekozen. Ik ben een egoistische idioot. Maar ja, nu ik het besef is het te laat. Niets kan jou terugbrengen en zij heeft mij ook verlaten. Ik blijf alleen over met een paar schamele gedachten. Ik heb het gevoel jou binnenkort te zien. Ik hoop dat je het mij dan probeert te vergeven. Ik vraag geen vergiffenis alleen wat begrip. Ik denk aan jou iedere morgen, iedere middag, iedere avond. Iedere dag beeld ik me in hoe het met jou zou geweest zijn en word ik stil. Heel stil, dan kijken ze naar mij en vragen wat er scheelt. Ik ben een moordenaar is dan mijn antwoord. Ze staren me aan met hun onschuldige zieltjes en beginnen te lachen. Dat is het moment waarrop ik denk: ik kom je binnenkort vergezellen. Het beste voor mij zit er al op, ik heb hier niet veel meer te zoeken. De koude bakstenen muur van schuldgevoelens wordt mij te groot. Nog één keer zal ik lachen en dat zal zijn wanneer ik jou bezoek.
Reacties op dit gedicht
| psychoman: | Dinsdag, maart 23, 2004 19:11 |
| beste, van mij is het bijna 2 jaar en een half geleden. Ergens in deze week zou het 2 jaar geworden zijn. Ik heb er ook nog steeds spijt van maar je mag het jezelf zo erg kwalijk niet nemen. Je kan er namelijk niets aan veranderen. Laat me je nog een ding vertellen. Als je kindje op je neerkijkt vanop een betere plaats dan deze fucking aardkloot dan denk ik dat het wil dat je gelukkig bent en dat het jou keuze niet zo kwalijk neemt. Deze wereld kan je toch het leven niet waard noemen. Maar p |
|
| Astro: | Woensdag, maart 05, 2003 00:17 |
| Goed om te lezen dat er hier mooie en lieve reacties op gegeven woorden!! Luister naar deze reacties, dat de relatie die abortus niet overleeft heeft geeft alleen maar aan dat het uiteindelijk toch beter is zo...anders was het nog wel later fout gelopen. Je hebt waarschijnlijk intuïtief gehandeld, dat is uiteindelijk toch de beste beslissing!! Geloof me..ook ik weet waar ik over praat!! Mailen mag je altijd!!! | |
| Nathalie: | Maandag, maart 03, 2003 23:05 |
| Hey, mag ik je er even op wijzen dat je waarschijnlijk de juiste beslissing hebt genomn nu lijkt het niet zo, maar toch is het zo ik ben het totaal eens met die ander reacties hoor kop op sterkte en veel geluk | |
| Sven Verhoeven: | Maandag, maart 03, 2003 19:57 |
| kop op!!!! geloof me, je hebt de juiste besslissing genomen. het is erg, maar het had nog veel erger geweest wanneer het kindje op de wereld werd gezet en een slecht leven moest leiden. Nu is hij/zij ook gelukkig geloof me :) laat je niet gaan!! XXX, SVEN |
|
| Dawn2: | Maandag, maart 03, 2003 16:13 |
| hey - laat je niet gaan - ik ken het gevoel - heb zelf onlangs een abortus ondergaan - financieel was het voor mij onmogelijk en mijn relatie met de vader was ook gedaan - ik worstel ook nog steeds met schuldgevoelens en soms wou ik echt dat het nog onderweg was - dan had ik binnenkort een herinnering aan een mooie tijd uit mijn leven - maar het is waar - zou het kind gelukkig geweest zijn moest het wel geboren zijn? Soms is het de beste keuze hoe hard ze ook is (zeg ikook tegen mezelf als ik we | |
| shelby: | Maandag, maart 03, 2003 16:08 |
| *stilte* mooi vewoord, maar voor het zelfde geld had je het niet gedaan, en hadden jullie het niet gered, dan was je kindje als nog de dupe geworden.. sterkte.. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: de schepper thomas | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 03 maart 2003 | ||
| Thema's: | ||