Steunpilaar
’t Is zo zwaar, problemen dragen
van iemand die je dierbaar is.
Emotioneel betrokken zijn
bij een zaak die onmenselijk is.
Niemand zal mij horen klagen,
ik zal er juist nú voor haar zijn.
Maar ondertussen vloeien tranen
en van binnen steekt de pijn.
Naar buiten toe draag ik een masker:
ik kan het wel, ik sta klaar.
Niemand zal mijn onmacht merken
aan ’t begin van dit nieuw’ kalenderjaar.
Ze heeft me nodig, ze leunt op mij,
ik ben haar steun en toeverlaat.
’t Is heel zwaar, maar ik zal het redden
omdat het om mijn eigen moeder gaat!
Marieke, 15 januari 2003
Georgina: | Donderdag, januari 16, 2003 18:19 |
Het is goed dat je er voor je moeder bent, maar cijfer jezelf niet weg. Mooi gedicht. Sterkte! Kus, Georgina. |
|
Auteur: Marieke | ||
Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
Gepubliceerd op: 16 januari 2003 | ||
Thema's: |