liefde die vervloog...
Ik had me verheugd om samen met jou in de kou te zitten
De donkerte van de kerst, muziek die vrolijk had moeten zijn
Samen naar buiten kijken hoe de sneeuw vlokken zouden vallen
Maar tegen de tijd dat bladeren vielen en de wind begon te guren
Maakte jij me duidelijk dat de zomer voor bij was en de liefde ook
Tranen die vielen op de vochtige grond konden de warmte niet terug halen Vervlogen tijden die strepen maakten in de lucht en de zon niet door lieten
Herinneringen die vervaagden en plaats maakten voor pijn
De wind waait door mijn haren en neemt mijn gedachten mee van hier
Ze waaien mee en belanden ergens in een droomwereld van onze gedachten
Toen er nog een "ons" bestond
Verlangend naar het moment dat we konden vieren dat we zo lang samen waren
Een tweede Jozef en Maria, net zo gelukkig als zij eens waren...
De sneeuw zal ook dit jaar weer vallen maar anders dan ik had gedacht
Een kerstboom zal er staan, maar jij zal hem niet zien
We zullen lachen, en blij zijn en misschien zelfs huilen maar het delen met een nieuwe liefde
Een ster zal aan de hemel staan maar niet de weg wijzen naar het verleden...
Het blijft een herinnering misschien een wens
Vervlogen tijden die bevroren zijn als witte druppels oneindig veel voor altijd
...Wij zijn dit jaar geen witte kerst...
geranne
...een witte kerst maak je samen, geniet er van...
een beetje verlaat en verbeterd kerst gedicht...
black sun: | Woensdag, januari 01, 2003 19:46 |
ben er stil van...wat prachtig beschreven! *laat een traantje gaan* someday, for you, there'll be the best white christmas ever! just have faith.. veel liefs *~Linda~* |
|
Wim Meeus: | Zondag, december 29, 2002 23:28 |
Een beetje heel mooi omschreven, hoeveel leed de achtergebleven heeft. Been there, feel it ... XXXXX en knuffff Groetjes van Wim |
|
Auteur: violetangel | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 29 december 2002 | ||
Thema's: |