van gefrustreerde dagen,
komen gefrustreerde daden,
ik haat mensen en laat mensen me haten,
ik wil soms alles achter me laten,
je weet toch... simpelweg afhaken
focking para loop ik over straat,
ik wil dat die shit me eindelijk een keer verlaat,
die innerlijke strijd die eigenlijk nergens over gaat,
te veel invloeden van buiten af die ik binnen laat
ik geef mezelf de tijd niet om goed over alles na te denken,
gevoelens stop ik weg door dood aan iedereen te wensen,
soms is het allemaal teveel en moet ik niemand om me heen,
wil ik zitten in me kamer helemaal alleen,
en heb ik haat voor alle mensen
het is zo moelijk om het allemaal te begrijpen,
soms kan ik het kwijt in rijmen,
door teksten op te schrijven
ik wil alleen zijn,
alleen dan is het mogelijk dat ik het begrijp,
die shit die ik voel het lijkt op pijn,
door na te denken raak ik het kwijt
soms wil ik dit niet meer proberen te weten,
het simpelweg vergeten,
als een standaardpersoon makkelijker verder leven,
houdend aan de regels van de systemen,
die ons worden voorgeschreven
computer, muziek, tv,
allerlei afleidingen om ons heen,
voor niemand een probleem,
maar echte dingen daar word geen tijd meer aan verleend
al dat oppervlakkige gezeik,
daar word helemaal niks goeds mee bereikt,
je krijgt het op die manier allemaal aangereikt,
als het ware word het leven van de meerderheid,
door fucked up mensen met veel macht geleid,
zodat het allemaal word zoals het zogenaamd hoort,
en alles zo goed is als dat lijkt,
maar in de werkelijkheid...
is de mens gedoemd te mislukken...