Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Kil
Mijn hart verkilt,
alweer een koele slag
in m'n met tranen
verlopen gezicht.
Sterk wezen nu,
straal kalmte en rust uit,
waardigheid en trots.
Toon geen vedriet,
toon geen pijn,
laat je emoties niet zomaar gaan,
in 't licht van de huilende maan.
Reacties op dit gedicht
Karen Verhaegen vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
annouck
:
Zondag, december 29, 2002 12:51
Prachtig gedicht Karen! Je schijnbaar sterk houden,maar kapot gaan vanbinnen... Héél herkenbaar..
Over dit gedicht
Auteur:
Karen Verhaegen
Gecontroleerd door:
christina
Gepubliceerd op:
28 december 2002
Thema's:
[Liefdesverdriet]