Hoe stil ik dan ook ben
verdwijn in zichtbare emotie
ik blijf ze ruiken
de bloemen in mijn hart
zodat ik mijn armen
weer uitstrek
als vriend uit liefde
hoe donker de nacht
soms mezelf even verlies
steeds zie ik de maan
zodat elke uithoek
van mijn lichaam
steeds blijft verlicht
al is de maan geen zon
dadelijk sluit ik mijn ogen
hoopvol naar de ochtend
vertrouwen dat liefde
elke dag mijn dag maakt
mijn realiteit is de zon
en de maan in de nacht
die mijn hart laat leven.
12-10-‘02/0:45
Roxette: | Zaterdag, oktober 12, 2002 22:32 |
prachtig gedicht vol vertrouwen....heel mooi Rox |
|
free: | Zaterdag, oktober 12, 2002 13:45 |
prachtig gedicht angel...en wat een mooie achtergrond ;) | |
flyingbabe: | Zaterdag, oktober 12, 2002 10:39 |
prachtig gedicht di angeli liefs, babe |
|