Nu lijkt alles stil te staan.
Het is rusteloos in mij zonder jouw geborgenheid.
Toch kan liefde niet bestaan zonder woorden of een traan.
Soms ben ik vervuld met verdriet.
Vrienden om me heen, toch zielsalleen.
Ik vraag om verlossing, een einde aan de nacht.
Het snijdt diep in mijn hart.
Er is iets gewond diep in mij.
Al zie je me niet, ik denk nog steeds aan jou.
Mijn verstand zegt dat ik verder moet.
Maar mijn hart schreeuwt vergeet hem niet.
Ik hou me vast aan de gedachte dat jij ooit terug bij mij zal zijn want ik weet dat ik dit afscheid niet verdien.
Voor altijd zal mijn hart van je houden.
Zonder jou wil ik niet leven.
Kan jij me vergeven?