Een glimlach siert mijn gezicht, maar ondertussen
krioelen gedachten overal door me heen
wanhopig proberend ze te blussen
die kwade visioenen van voorheen
tranen doorbreken de lachende ogen
mijn masker houd ze niet meer tegen
het is door de druk langzaam verbogen
kan de gruzelementen op gaan vegen...