nu het bijna vier jaar geleden is
voelt alles weer erg dichtbij
ik weet niet wat ik nu mis
maar voel mijn eigen ook niet vrij
het verdriet komt toch weer boven
is ook niet meer dan normaal
maar eens zal ik geloven
hij speeld ergens daar in een zaal
genietend van de eeuwige rust
speelend vrij en blij in het rond
die gedachte is wat mij sust
en dat is ook wat ik vond
maar deze tijd die nu komt
is er een vol kuilen
iets in mij is wat gromt
en ik kan alleen maar huilen