Met veel gefleem krijg ik bij haar
altijd mijn zin, zij is mijn heldin maar
ik claim haar teveel en dat vindt zij
soms vreemd, zij twijfelt dan aan
mijn realiteitszin: zoek desnoods
een oude negerin maar laat mij
met rust, mijn huis is geen all-in.
Ja ik ben 'n baby gebleven en dat
is nefast voor haar liefdesleven en
het enige wat haar interesseert is
een gloednieuw gedicht van mij
lezen, beoordelen en adviseren
of het goed is om te publiceren.
Ach, zegt zij, mijn einde is nabij
verlang dus niets meer van mij
ga je best in 'n abdij installeren
want met je poëzie alleen kan
jij jouw buikje niet rond eten.
Kom dus niet naar m'n grafsteen
kijken, want ik heb je al genoeg
liefde en aandacht gegeven...
Wees in het Leven gewoon
af en toe gemeen m'n zoon
maar ga nooit over lijken, dat
is nog wat ik je wil meegeven.