Zachtjes kan ik haar gefluister horen,
roept een duister verlangen naar voren.
Subtiel hoor ik haar roepen in de nacht,
waar zij nog altijd op mij wacht.
Ook vannacht zwicht ik niet,
omdat ik haar uit keuze verliet.
Ook deze keer heb ik de kracht,
ondanks dat zij daar altijd wacht.
Ergens klopt het verlangen naar haar,
ze wacht rustig ergens daar.
Het doet soms heel veel zeer,
want ze smaakte naar zoveel meer.
Toch geef ik niet langer toe aan haar,
voor mij is onze tijd klaar.
Veel kracht heeft het mij gekost,
toch van haar verslaving verlost.
Diazepam and all her friends,
this is where our story ends...