ode aan lesse
lieve lesse, zo plots werd je ziek,
je begon eerst met moeheid
en je keek steeds moeilijker
na enige tijd ging het steeds slechter
je kreeg telkens andere medicijnen maar niets hielp
we vroegen ons af wat er met je was
ziekte van lime, dat was het eerste,
en toen nog allerlei andere dingen
het laatste hielp ook al niet
je at niet meer en zelfs een slok water kon je niet binnenhouden
we dachten, wat moeten we nou,
maar jij hield vol,
je bleef altijd kwispelen, hoeveel pijn je ook had,
je bleef altijd blaffen, hoeveel pijn het ook deed,
je bleef altijd lopen, ookal kon je het niet,
altijdaltijdaltijd, bleef je onze trouwe vriend
lieve lesse we zullen je missen !
(dit gedicht heb ik geschreven voor mijn hond die net is ingeslapen)