Thuis
de dagen schuren, als gebroken tegels
de klimop kruipt over het tuinpad
ze wringt het leven uit de kieren
en waar ik eens boog, breken nu de spieren
en waar ik eens vloog, vliegen nu de gieren
de jaren schuiven, als continenten onderhuids
de bodem zinkt en hoor het diep
ze zingt van dagen lang geweest
en waar ik eens liep, slaapt nu de geest
en waar ik eens sliep, sluipt nu het beest