Een tijdje was je al uit mijn leven,
maar een deeltje van mij kon blijven hopen
dat ik je ooit nog eens terug zou zien...
Nu is het allemaal gedaan,
ik heb zelf dat kleine laatste stukje hoop
gewoon moeten laten vliegen,
zoals een papieren vliegertje verdwijnt met de wind.
Velen zeggen me, het is zijn lot,
je moet het leren aanvaarden...
Sorry maar ik kan dat niet,
jij had dit niet verdiend...
Ik ben misschien naïef,
of veel te goedgelovig,
maar ik hoop voor jou het beste,
waar je nu ook bent.....
Ik ben niet zo gewoon van gedichten schrijven en heb der ook geen talent voor, maar een kennis van me is overreden een tijdje geleden en toen heb ik dit geschreven omdat ik niet wist waar ik met mijn gevoelens naartoe moest...Nu wil ik het hier zetten als een soort ode aan hem... Laure xxx