Dagen waarin ik het daglicht niet zie.
Nachten waarin ik moet luisteren.
Welk moment is er nog om te spreken?
Weken glijden voorbij,
De jongen word langzaam een man.
Maar waar is mijn wederhelft in dit alles?
Nachten komen waar ik mijn eenzaamheid in deel,
de gevoelens blijven ver achter.
Waar sta ik in mijn leven?
Het leven drukt zwaar als je niet kan praten.
Elke dag is een kilo erbij.
Wat kan ik hebben?
Zoals met alles ook hierin mijn grenzen.
Wanneer kom ik ze eindelijk tegen?
Wie helpt mer er over heen?